قبل از انقلاب سال ١٣٥٧ خط فروارد تيم فوتبال پرسپوليس پر از مهرهاى خوب و ترافيك بازيكنان نامدار بود ، من در همين سال به پرسپوليس آمدم البته خودم راضى نبودم چون واقعاً تعداد فرواردها زياد بود و براى بازى رقابت سختى داشتيم ، من را جناب حشمت مهاجرانى كه مربى تيم ملى ايران بودند به پرسپوليس آوردند ، به جناب مهاجرانى ميگفتم خط فروارد اين تيم هر كدام يك تريلى اسم دارند و  ٨ نفر فروارد هستند و از اين تعداد فقط ٢ يا ٣ بازيكن بايد بازى كنند  ، ولى جناب مهاجرانى  ميگفتند اگر ميخواهى براى تيم ملى در جام جهانى آرژانتين انتخاب شوى بايد از تيم برق شيراز به پرسپوليس نقل انتقال دهى ، ضمناً ميگفتند مطمئن باش تو در سمت راست پرسپوليس جاى ثابتى پيدا خواهى كرد ، در هر صورت چون پرسپوليس را دوست داشتم و انتخابى جام جهانى در پيش بود قبول كردم و  قرارداد بستم ، خط آتش پرسپوليس در سال ١٣٥٧ :  

آلن ويتل ، محمد دستجردى ، محمود خوردبين ، عليرضا حيدرى ، صفر ايرانپاك ، اسماعيل حاج رحيمى پور ، محمد زادمهر 

تيم پرسپوليس تهران قهرمان جام وحدت شد ، اين مسابقات آخرين بارى بود كه بازى ميكردم و بعد از قهرمانى ، فوتبال را كنار گذاشتم و اين آخرين عكس دسته جمعى با تيم پرسپوليس دارم ، به عكس كه نگاه ميكنم دلم به حال خودم ميسوزد ، كه فوتبال ما كجا بود و به كجا رسيد ، با اينكه آرزوى هر فوتباليستى بازى كردن در پرسپوليس هست ، به جائى رسيدم كه آرزو داشتم اصلاً فوتباليست نباشم و بازيكن پرسپوليس بودن برايم بسيار غم انگير بود ، فوتبال در قبل از انقلاب و بعد از انقلاب فاصله زيادى داشت و خيلى از بازيكنان ، ديگر نتوانستند با فوتبال بعد از انقلاب خودشان را هماهنگ كنند ، ادامه دارد